Tov - de schapen en..... oh ja, het vrouwtje
Tov (officieel Dutchfields Orna Dark Classic) was bijna 5 maanden toen we voor het eerst bij de schapen gingen kijken. Ze was uitgekeken op de konijnen. Die renden al het hok in als ze maar dachten dat ze haar zagen, dus daar viel niet meer zo veel aan te beleven. Ruth, haar oude, lieve Golden Retriever vriendin, was ook niet echt gecharmeerd van dat typische drijfgedrag, de vissen konden er ook niks mee. En kleine baas...ja, die wilde ook graag gewoon z'n auto's weer laten racen zonder dat Tov er rondjes omheen rende..
Hoewel ik dacht dat ze nog te jong zou zijn voor schapen-training, mochten we toch gelijk komen nadat ik gebeld had. Ik dacht..een keertje kijken kan geen kwaad, misschien vind ze het wel heel leuk. De beste man van de training wilde wel even kijken wat ze zou doen met de schapen. Ik dacht..vooruit dan maar, dan houdt ze misschien op met piepen, janken en trekken aan de riem...
Ze mocht niet los, wat haar zeer ontstemde want nou zat ze met een vrouwtje opgezadeld wat haar "hinderde". Ik bedoel, hoe lang kan je achter een Border aanrennen die vol gas achter de schapen aanrent?! Ik ging zo hard als ik kon...trok na twee minuten al mn jas uit die ik neergooide ( net niet in de schapenpoep ), na vier minuten mn dikke wollen trui ( in een verse schapendrol ), na nog meer rondjes rennen twijfelde ik of ik ook mn shirt uit moest doen, maar ja, dat ziet er ook zo raar uit..in je hemd terwijl het bijna vriest. Ik liet het maar zo en strompelde hijgend achter Tov aan die mij voortrok.
Dit kon toch niet de bedoeling zijn?! Ik heb een goede conditie, maat tien minuten sprinten is me echt te veel. Gelukkig verlosde de beste schapen-train-meneer mij uit mijn lijden...hij riep dat we mochten stoppen. Tov keek me aan alsof ze me kon schieten ( NU al klaar?! ), en liet zich als een ezel naar de kant trekken. Ik onderdrukte de neiging om kwaad weg te lopen toen de beste man zei: " Het is niet de bedoeling om zo hard te rennen hoor, lopen is goed " Ik mompelde " Zeg dat dan gelijk voor we beginnen".
Ze mocht ook nog los en dat beviel haar stukken beter. Jammer dat ze mij totaal vergat...luisteren naar "kom hier", zat er niet in. De beste schapen-drijf-meneer noemde haar talentvol. Wat mij natuurlijk heel trots maakte, ondanks het feit dat ze totaal niet meer luisterde.
Thuis hebben Tov en ik een goed gesprek gehad. Ik heb gezegd dat ik best door wil gaan met die schapen als ze dat zo leuk vindt, maar ze dan wel beter naar me moet luisteren anders sta ik zo voor paal elke keer. Volgens mij begrijpt ze het...ze gaat inmiddels "down" als ik dat zeg...