Zondag 22 januari 2012 was het zover. We gingen al vroeg op pad naar Oudemolen om ons hondje Shadow ( Dutchfields Xane Irish Art World ) te halen.

Wij wonen 2,5 uur van Oudemolen af en dus moest de kleine man een flink stuk in de auto zitten. Hij heeft de hele weg lekker op schoot geslapen, helaas kreeg de wagenziekte toch de overhand na 2 uur rijden.

Eenmaal thuis was het gelijk goed. Shadow heeft een lekker plekje uitgezocht en is daar neergestreken zonder eerst de hele boel te besnuffelen.  Zelfs de visite vond hij niet interessant ; eerst slapen.

We zijn nu drie weken verder en er is al een hoop veranderd. Ten eerste is hij natuurlijk gegroeid als kool. Sandra zei al dat het een grote reu zou worden en dit is beaamd door onze dierenarts die één blik op zijn grote poten wierp en zei;  zo,zo dat wordt een flinke.

Helaas gaat de zindelijkheid nog niet helemaal zoals we zouden willen. Het is gaan sneeuwen en Shadow vindt dat witte spul heerlijk om te eten.  Gevolg;  te veel water --- te veel plassen. En ook s’nachts.  De ongelukjes in huis worden wel steeds minder en soms geeft hij al aan dat hij naar buiten moet.  We moeten wel een drinkbeperking handhaven, anders slobbert hij de hele bak in één keer leeg.

Loslopen gaat heel goed. Shadow houdt ons goed in de gaten en als we proberen weg te lopen komt hij aangerend. Verstoppertje spelen vind hij helemaal het einde, wat tot gevolg heeft dat het hele dorp zich afvraagt wat wij toch steeds achter die bomen doen ?

Verder is Shadow lekker aan het uitproberen. Wat mag wel en wat mag niet ? Even met een schuin oog naar mijn baas kijken en dan happen in de meubels, keuken, draden etc. etc. “nee “begrijp ik niet en ik vind die eend waar jij mee staat te zwaaien minder leuk dan deze heerlijke tafelpoot.

Zijn ADHD uren zijn nu na drie weken beperkt naar één uurtje per dag. Dit houdt in dat we dan tot 5000 moeten tellen en het gewoon maar moeten uitzitten.  Soms gaat zijn energielevel zo omhoog dat de bench toch echt voor een time-out moet zorgen.

Mensen vindt Shadow helemaal leuk. Eerst even kijken wat voor vlees hij in de kuip heeft en daarna flink kwispelend naar de mensen toe. Dit ritueel volgt hij ook bij ontmoetingen met honden. Als de ander te druk en te sterk is laat hij de hond voor wat hij is, anders gaat hij spelen tot hij neervalt of totdat die vervelende baas zegt dat hij mee moet.