Met Ennis (officiële naam Chocolate Cleo Paethra) heb ik een hele bijzonder relatie. Om te beginnen is ze natuurlijk de moeder van mijn eerste hond, Becca. Daarbij hebben we dezelfde kleur haar en verder heb ik gewoon iets met die hond en zij met mij. Toen wij ons vorig jaar hadden opgegeven voor de clinic schapendrijven, was Becca net overleden. Toen bood Sandra aan om de clinic met Ennis te gaan doen. Zo gezegd zo gedaan.

Maaike en Ennis wandelen het veld op. Na 12 seconden wist Ennis wat voor vlees ze in de kuip had en vervolgens ben ik 3 dagen bezig geweest om haar duidelijk te maken dat het de bedoeling is dat ze naar mij luistert in plaats van dat ze haar eigen ding doet. Toen ze dat door kreeg begonnen we samen te werken en kon mijn zelfvertrouwen weer groeien.

Twee maanden later kwam ze bij ons wonen en Ennis accepteerde mij als haar nieuwe baas. Dat wil niet zeggen dat ze voetstoots doet wat ik wil. Nee, met Ennis werken betekent erg duidelijk zijn en soms onderhandelen. Als wij samen met de schapen werken, dan gaat dat ongeveer als volgt:
M: Ennis come by
E: weet je dat wel zeker baas, want dat schaap...
M: Ja Ennis, dat weet ik zeker, come by
E: ja maar baas, dat schaap gaat toch echt..
M: Ennis come by pot verr
E: OK baas, als jij dat wilt....
 
Ennis heeft veel sheep sense en weet het dus eigenlijk veel beter dan ik. Maar ja, een baas moet het ook leren en dat betekent soms dat een hond dingen moet doen die volgens haar niet logisch zijn.
Afgelopen kerst hebben we dan ook voor de tweede keer meegedaan met de clinic. Nu konden we tenminste gelijk aan de slag en het resultaat was er ook naar. Wat een hond! Ze gaat zo mooi wijd. Schitterende outruns. Natuurlijk zit ze er nog te dicht op en weet ze het nog beter. Gelukkig maar, want dan kan ik nog veel van haar leren.
Na deze geweldige werkweek mochten we op vakantie. Baas en hond mochten uitrusten.