Ik wilde verhaaltjes schrijven over Ennis, of over Devon of Gin, maar elke keer merkte is dat ik dat pas kon doen als ik over Becca had geschreven.
Becca will be Great, dochter van Ennis en Keagen. De jongste en de kleinste van het nest. Ze ontpopte zich tot een hond van grote klasse en vele mogelijkheden in alle takken van hondensport. Ze was dus groots. Was, want het is nu een jaar geleden dat Becca onder de auto kwam. Mijn eerste, mooiste, liefste, snelste, maar ook vaak ontzettend lastige en eigenwijze bordercollie is in haar drang om die auto’s te stoppen weliswaar geslaagd, maar gelijk doorgesuisd naar de hondenhemel. Ze liet ons baasjes verbijsterd achter.

Als ik dan terugkijk, dan kan ik natuurlijk terugkijken naar dat stukje van Becca. Wat hadden we anders kunnen doen? Was het te voorkomen geweest? Etc. etc. Maar goed. Dat heb ik nu een jaar gedaan en nu is het tijd om verder te kijken en te beseffen hoeveel ik wel niet van dat kleine drijfloeder heb geleerd.

Border collies zijn gevoelige hondjes. Je mag ze nooit straffen! Tja, dat vond Becca wel leuk! Vooral toen ze in de gaten kreeg dat ze heel hard kon rennen en dat haar baasjes haar niet bij konden houden. En een hondje dat terugkomt op haar kop geven terwijl ze net datgene doet wat je wel wilt, dat werkt ook niet...Kortom toen Becca in haar puberteit terecht kwam, toen kwam ik mezelf tegen. Ik moest duidelijk zijn, consequent zijn, en zelf leren staan voor wat ik wilde en dat ook nog in hondentaal overbrengen. En Becca keek naar me zo van: wanneer doe je dat nou toch eindelijk eens?

Schapendrijven was daarbij een te grote uitdaging. Becca kon het wel. Net haar moeder wat dat betreft. Ik alleen nog niet. Toen maar agility. En na de ergste puberkuren waarin blaadjes veel interessanter waren dan samen met de baas een parcours afleggen, ontpopte Becca zich tot een super behendigheidshond. Wat een gratie en een snelheid!

En hierin waren we wel een heel erg goed team samen. En zo herwon ik mijn zelfvertrouwen. We hebben zelfs meegedaan aan de Dog Summer Event, onze eerste agility wedstrijd. We deden het best goed voor de eerste keer en wat hebben we er een plezier in gehad.

Thuis was ze gek op raadseltjes. Als ik de clicker en de brokjes pakte om haar raadseltjes op te geven, dan stond ze al te trappelen van plezier. Tot nu toe ken ik nog geen hond die zo snel is in het oplossen van raadseltjes als Becca.

En verder was Becca een ontzettend vrolijke hond. Ik kon enorm genieten als ik met haar uit ging. Hoe ze ronddartelde, met stokken aan kwam draven (goed voor de kachel) en altijd enthousiast was.

Alles op een rijtje zettend kan ik zeggen dat ik veel aan haar te danken heb. De ervaring met Becca heeft me geleerd om inderdaad te gaan staan voor wat ik wil, duidelijker te zijn en niet zo bang te zijn voor wat anderen van mijn handelen zouden vinden.

Zonder haar was het me nooit gelukt om Ennis voor me te winnen en door Becca zijn Gin en Devon nu bij ons. Verhalen op zich en ze horen hier ook bi

Maaike