Griff is zijn leven lang een fanatieke hond geweest. Uren kon hij heen en weer rennen langs de schapenwei. 4 Dagen voor zijn dood was hij nog hard aan het werk op de kenneldag. Een week voor zijn dood hielp hij nog met de schapen verplaatsen. We moesten daarbij over een druk kruispunt in Vries. Richard en de Dutchfields stagiaires aan het lopen met de schapen, ik reed in de auto als bezemwagen mee. Het werd tussen het verkeer wel wat hectisch, dus oude Griff uit de auto. Ik reed natuurlijk over de weg, maar al rijdende was hij goed met de fluit te sturen en zo konden we de kudde op het fietspad houden....

Bij ontelbare trainingen was hij aanwezig. Bij een nieuwe jonge hond hielp hij mee de schapen bij elkaar te houden of  ze op afstand op te drijven. Menig onervaren hond heeft nooit geweten dat het zo goed ging dankzij Griffs werk.

Griff had een schitterende stijl. Mooi wijd  werkend ( rechts altijd wat overflanken) en vooral: plenty power!  Buiten het werk  was hij vreselijk lui. In huis lag hij  de hele dag te slapen. Hij had het liefste dat je over hem heen stapte, opstaan was zo veel moeite…. Buiten in de kennel  was hij waaks, daarom mocht hij ’s nachts  in huis slapen. Maar helaas, dan hoorde je hem ook niet meer. Iedereen kon gewoon naar binnen lopen. Zelfs het optillen van zijn hoofd was al te veel moeite.

Het afscheid ging ( gelukkig) snel, maar dat past ook wel bij Griff. Een markante hond, we zijn ontelbare uren samen geweest. Ik zie veel van hem terug in zijn dochter Zozim. Daarin leeft hij voort!