’s Avonds moest 1 van de vrouwelijke baasjes weg. Keagan bleef thuis en ik mocht mee met de auto. We kwamen ergens waar het best wel druk was, het treinstation. Ik moest mee de auto uit en keek mijn ogen uit. Ik werd aan een korte lijn gedaan en liep mee met de baasjes. Opeens doemde er een diepe trap naar beneden voor mij op, oh jee, wat hoog!! Baasje hielp mij mee de trap af te lopen. Eenmaal beneden in de tunnel waren daar ook veel mensen die dezelfde kant opliepen. Aan het einde van de tunnel moest ik ook weer een trap op, jeetje, wat hebben ze hier veel trappen………

Eenmaal boven stonden daar heel veel mensen, wij gingen daar bij staan. Wel vreemd dat veel mensen een raar ding meesleepten op wieltjes, vrouwtje had er ook eentje bij zich. Zal wel ergens goed voor zijn, alleen maakten sommigen nogal lawaai dat ik niet helemaal leuk vond. Ineens zoemde er een lang geel ding achter mij. Wat vond ik dat eng, dus oren in de nek, staart tussen de poten en stil blijven zitten in afwachting wat er ging gebeuren. Ineens werd het heel erg druk, er kwamen allemaal mensen uit dat gekke gele ding en liepen allemaal een kant op. Ineens doemde er voor mij ook zo’n gek geel ding op. Ik vond het best wel eng om tussen die twee gele dingen in te staan. Gelukkig ging die achter mij snel weer weg.

Ik werd door baasje opgetild en het vrouwtje met de grote tas op wielen gaf mijn baasjes allemaal een dikke kus en knuffel. Ook ik werd niet overgeslagen. Toen stapte zij dat gele ding in en zoefde weg. Nog even bleven we daar totdat iedereen weg was. Wij gingen ook weer terug naar de auto, trap af, tunnel door, trap op, in de auto en terug naar huis. Gelukkig, hier ben ik weer veilig. Volgens de baasjes heb ik goed gereageerd op die gekke gele dingen, nou, ik weet wel anders, eng vind ik het wel…….

Die avond viel ik moe in slaap, maar halverwege de nacht werden Keagan en ik gewekt door een hevig onweer. Ik ben niet bang, dus gaf geen kik, maar Keagan…….. die vond het maar allemaal eng en liep naar boven om bij vrouwtje te zijn, die bangerd. Hij heeft de hele nacht verder boven geslapen naast vrouwtjes kant van het bed.

Vrijdag was ook weer een dag vol verrassingen, maar dat wist ik nog niet. Het was Koninginnedag, zoals ze dat noemen. De dag begon gewoon met leren en uitlaten. ’s Middags moest Keagan thuisblijven en mocht ik weer mee met de auto. Ik wist toen nog niet wat we gingen doen. Ik werd meegenomen waar heel veel mensen waren. Jeetje, wat zijn er toch veel van die mensen. Ik ben gewoon maar meegelopen met de baasjes, maar keek telkens tegen die vele benen aan. Ook zaten er veel mensen op de grond, vreemd, op straat en op de grond zitten. Dus besloot ik ook maar te gaan zitten………
Dat bleek niet zo’n goed idee tussen al die lopende mensen…. Baasje tilde mij op en dat bleek voor mij niet eens zo gek. Lekker liggen op de arm van baasje, veel oooooh’s en aaaaaah’s en aaitjes vielen mij ten deel. Wel eng al die mensen zo dichtbij, maar het beviel mij wel. Na een tijdje wilde ik weer zelf lopen en werd weer neergezet. We kwamen uit op een heel groot plein waar hele harde muziek uit van die grote zwarte boxen kwam. Dat vond ik niet leuk, maar gelukkig gingen we op een plekje staan waar het een beetje meeviel, gelukkig. De baasjes bleven daar op dat grote plein maar staan en praatten met andere mensen. De harde muziek bleef, de mensen bleven, ze keken allemaal naar een groot podium waar mensen op de muziek dansten. Ik was moe en ging lekker liggen op dat grote plein tussen al die mensen. Mijn twee baasjes gingen ieder aan een kant over mij heen staan, zodat niemand over mij kon struikelen. Na een tijdje daar te zijn geweest, was het weer tijd om naar huis te gaan, weer een ervaring rijker………

Volgens mijn baasjes heb ik ook deze keer weer goed gepresteerd…. Vlag met wimpel mag wel uit. Net drie maanden oud en al zoveel gezien en meegemaakt…..
Wat een (mensen)wereld……
Verder heb ik het in mijn nieuwe huis best wel naar het zin. Ik probeer zo goed mogelijk mijn best te doen (wat al aardig lukt) wat ook weer resulteert in aardige baasjes.

Mijn grote voorbeeld is Keagan. Hij kan goed luisteren en ik wil net zo als hem worden….
Daar moeten we allemaal wel aan werken maar zal zeker lukken.
Ook lopen er veel vreemde en gekke andere honden in de buurt als ik uitgelaten wordt. Ik dacht dat de wereld alleen uit borders bestond, maar dat is dus niet zo, kleine, dikke, langharige, superlangharige, lange flaporen, korte dikke poten en al die kleuren…..wist niet dat er zoveel kleuren honden waren……..
Maar ja, daar heb ik nog even de tijd voor om dat allemaal te verwerken….., ben pas drie maanden oud.
Misschien dat er later weer een beleving van mij wordt verteld, maar die zie je dan vanzelf wel weer verschijnen.
Ik ben nog lang niet uitgeleerd…….
Ben nu moe…..
Welterusten….
Knuf Darling